بعضی تاریخ‌ها مهم است و زندگی پس‌ازآن تاریخ عوض می‌شود. مثل 6 اسفند 1388 روز عقد من و همسرم یا 22 شهریور 1393 تاریخ کوچ ما به رودهن. به نظر 30-26 مرداد 1400 هم تاریخ مهمی است، زمانی که داروخانه جابه‌جا شد.
وقتی آقای شوشو در بومهن داروخانه باز کرد، محل آن داخل کوچه بود و از خیابان اصلی دیده نمی‌شد. البته در آن کوچه دو مطب و یک درمانگاه قرار دارد و مردم محله به‌خوبی از مکان داروخانه خبر داشتند، ولی از وقتی داروخانه همسرم شبانه‌روزی شده، باید همه شهر و حتی مسافرینی که از شهر عبور می‌کنند، بدانند داروخانه کجاست. همسرم باید محل داروخانه را عوض می‌کرد، اما از طرفی جای خالی آن اطراف نبود یا قیمت‌های نجومی داشت و از طرف دیگر هزینه و زحمت زیادی داشت. جابجایی داروخانه مثل یک غول زشت و سبز به چشم‌های ما زل زده بود.
آقای شوشو امسال عزمش را جزم کرد که داروخانه را جابجا کند. وقتی آدم تصمیم قطعی می‌گیرد، فرصت‌ها فراهم می‌شود. مغازه بزرگی کنار خیابان خالی شد و همسرم با صاحب مغازه سر قیمت به توافق رسید. مجوز جابجایی داروخانه باید از وزارتخانه بیاید. چند ماهی منتظر مجوز شدیم. یکشنبه 24 مرداد 1400 مجوز آمد. تعطیلی به خاطر موج پنجم کرونا از 25 مرداد شروع شد. متأسفانه تعطیلی به خاطر کرونا یعنی مسافرت اهالی بومهن به شمال و این یعنی خلوت بودن شهر و داروخانه. سه‌شنبه 26 مرداد انتقال داروخانه آغاز شد. آقای شوشو از صبح می‌رفت و ده شب خاک‌آلود و داغان برمی‌گشت. شنبه 30 مرداد اولین روز افتتاح داروخانه جدید بود. در طول این چهار روز جابجایی، داروخانه فقط چند ساعت تعطیل شد، یعنی همزمان اسباب‌کشی کردند و به مردم سرویس دادند، البته همان‌طور که در بالا نوشتم تعداد مراجعین کمتر از همیشه بود. این اسباب‌کشی 20 میلیون تومان آب خورد! هزینه‌ها عجیب‌وغریب شده است.
این چند روز آقای شوشو که نبود، موج پنجم کرونا بود، تاسوعا عاشورا بود، پس من در خانه ماندم و نان پختم و پختم و پختم. آن‌قدر نان پختم که مچ دست راستم ورم کرد و دیگر نتوانستم نان بپزم. دو روز نان پختم و یک روز از شدت خستگی خوابیدم. شنبه جعبه‌ای شیرینی خریدم و برای تبریک گفتن به داروخانه رفتم. جای خوبی است، نورگیر و بزرگ و به شکل چهارگوشی منظم. داروخانه قبلی تاریک بود و به شکل چندضلعی نامنظم. ساختمان قناسی بود. این‌یکی را بیشتر دوست دارم.
یکی از نان‌هایی در آن چهار روز پختم، نان سفید روستایی بود، البته روستاهای اروپا! شبیه نان‌هایی است که در کارتونها می‌بینیم.
نان روستیک (نان روستایی)
منبع: بی‌بی‌سی فود Easy White Bread recipe
مواد لازم:
- آرد نان 500 گرم
- نمک 2 قاشق چای‌خوری
- خمیرمایه 7 گرم (2 قاشق چای‌خوری)
- آب 300 میلی‌لیتر
- روغن مایع 3 قاشق غذاخوری
آرد و نمک و شکر و خمیرمایه را مخلوط کرده، روی آن کم‌کم آب می‌ریزیم و با قاشق هم می‌زنیم تا خمیر جمع شود. سپس روغن را اضافه می‌کنیم و ده‌دقیقه‌ای ورز می‌دهیم. خمیر را چانه کرده، داخل کاسه‌ای قرار می‌دهیم و روی آن را می‌پوشانیم تا حجم خمیر دو برابر شود. حدود یک ساعت طول می‌کشد. خمیر را از کاسه به سطح میز انتقال می‌دهیم و یکی دو دقیقه ورز می‌دهیم تا هوای اضافی از آن خارج شود و سپس آن را به شکلی توپی درمی‌آوریم و داخل سینی فر قرار می‌دهیم. رویش را می‌پوشانیم و یک ساعت دیگر صبر می‌کنیم. سپس روی خمیر را با چاقو خط می‌اندازیم و آن را داخل فر داغ قرار می‌دهیم. حرارت فر 220 درجه و مدت پخت برای من 45 دقیقه شد.
امیدوارم شما هم از پختن آن لذت ببرید. نان خوشمزه و خوشگلی است.
