پیشنهاد پسران بسیار جوان تر به خانم

راستش منم یه همچین مشکلی رو دارم. مدام پسرای ۱۰ سال از خودم کوچیکتر رو جذب میکنم چون هم خیلی کوچیک میزنم هم تو ناخودآگاهم رفته که مرد هم سن و سال خودم شادابی و جوونیه منو نداره. این مقاله به من کمک کرد متوجه اشکالم بشم و تلاش میکنم ناخودآگاهمو دوباره برنامه ریزی کنم.

خب ممکنه عده ای هم مشکله من رو داشته باشن ب نظرم اونا هم مثل من الان نمیدونند ک بهتره چکار کنند...

سلام من دختری ۴۰ ساله هستم که حدود یک سال و خورده ای با یه جوانی اشنا شدم و من در این رابطه از ابتدا هم قصد ازدواج نداشتم و بارها به اون تاکید کردم که اگر مبخواهید با هم دوست باشیم هیچوقت از ازدواج با من صحبت نکنید و ایشون هم قبول کردن و خیلی به هم دیگه نزدیک شدیم طوری که دوری همدیگر رو نمی تونیم تحمل کنی ایشون واقعا جوانی هست مطمن و مقید و هیچ ایراد و کمی ندارید نه از لحاط مادی و نه معنوی طوری که من واقعا بعضی مواقع احساس میکنم که یه تکیه گاه قوی برا خودم پیدا کردم و در کنار این همه بیشتر مواقع بهش هشدار میکردم که سعی کن زن زندگیت رو انتخاب کنی و اصلا به فکر من نباش .در اوایل دوستیمون سن خودش رو متولد ۶۷ معرفی کرد که با کلی بحث و گفتگو بلاخره من رو متقاعد کرد که باایشون دوست بمونم و همش میگفت که سن یک رقم هست و مهم شخصیت ادمها هست که بعدا به من این موضوع رو قبولاند ودر طی این یک سال و خورده ای ما دوتا با خوبی و بدیهای همدیگر عادت کردیم و بدجوری عاشق و شیفته ی همدیگر شدیم طوری که اصلا دوری یا ناراحتی همدیگر رو تحمل نمیکنیم ولی الان یه مشکلی که برام پیش اومده اینه که اون اقایی که من از تخم چشمام بهش اعتماد کردم بعد از این مدت خودش اعتراف کرد که سنش رو به من دوروغ گفته و او متولد ۷۲ هست و تنها صرف اینکه من رو بدست بیاره همیشه مدارکی که تاریخ تولدش رو نشون بده از من پنهان میکرد و الان من طوری شدم که اعتمادم رو تمام و کمال از همه عالم بریدم و با این همه این اقا نمیخواد از من جدا بشه البته ناگفته نماند منم نمتونم ازش دور بشم ولی دارم خودم رو تنبیه میکنم که چرا من اعتماد کرد😔😔😔😔 و این مورد خیلی من رو ازار میدهد و روز و شبم رو از من گرفته میخوام به من راه حل بدید که چکار کنم چونکه واقعا احساس میکنم به من توهین شده😔😔😔

سلام... بعد از مدتها اومدم به سایت و با این مطلب مواجه شدم که برام جالب بود.
من جزء هیچ کدوم این گروه هایی که برشمردید نیستم اما بارها و بارها با همین مساله مواجه شدم. هر چند فاصله سنی اون آقایون بین 2 تا 7 سال بود و نه 15 سال... اما نه لباس پوشیدنم منافاتی با سنم داره، نه رفتارم با این افراد متفاوت و خارج از حد و چارچوبهای شخصیمه و نه تمایلی دارم که با این افراد که اغلب همکلاسی های من هستند، رابطه ای غیر از یک همکلاسی و دوست ساده داشتم باشم. مواردی بوده که من برخوردی جز سلام علیک معمولی با اون شخص نداشتم و تا چند وقت حتی متوجه نمیشدم اون شخص من رو زیر نظر گرفته... واکثراً پافشاری از طرف اونهاست که ثابت کنند این فاصله سنی مهم نیست! در حالیکه برای من مهمه.
اما یکی از اونها حرفی زد که برام جالب بود و نمیدونم چقدر مورد تائید باقی آقایون باشه یا حتی توجیه علمی داشته باشه.
ایشون معتقد بودند طبیعتاً پسرها توی رنج سنی 25 تا 30 از دخترهای همسن و سال خودشون خوششون نمیاد و جذب پختگی و سنگینی و متانت دخترهای بزرگتر از خودشون میشن. خیلی هم براشون مهم نیست این فاصله سنی و حتی اگه دختر سرسختی نکنه به ازدواج هم خیلی فکر میکنند. اما از 30 به بالا و خصوصاً 35 به بالا، برعکس متمایل میشن به دخترهای کم سن و سال (25-20 ساله) و تمایلی به همسن و سال خودشون ندارند!
این برام عجیب بود ولی در واقعیت زیاد دیدم.

منکه آخرش سر به بیابون میذااارم. من همه مدلی دارم وای خدااا .لباس گاهی رسمی می پوشم و گاهی اسپرت بسته به هوای فصل یا جایی که میرم. ولی فکر کنم شاید گاهی با اونا که خیلی کوچیکن راحت برخورد میکنم. و این دلیلش باشه و وقتی پیشنهادو میشنوم باز هم یکه می خورم. البته همه اولش فکر می کنن من سنم کمه حتی گاهی فکر میکنن از خودشونم کوچیکترم!ی بار که طرف بهم گفت ینی نمیتونستید یه دروغ بهتر برای دور کردن من بگین و سنتونو بهانه می کنین؟!نمیدونه آدم ذوق کنه یا ناراحت بشه. ولی خیلی هم راحت برخورد نمیکنم که جلف باشه ها!

منم یکی از کسایی هستم که این سوال رو پرسیدم، من درمورد مردهای همسن و سالم خیلی گارد بسته ای دارم و دائم با احتیاط و خجالت باهاشون برخورد می کنم در حالیکه با دانشجوهام طوری برخورد می کنم انگار داداش کوچیکم هستن. الان متوجه شدم، باید سعی کنم اعتماد به نفسم رو توی ارتباط با مردهای همسن و سال بالا ببرم

مسئله دیگه هرم سنی در ایرانه. متاسفانه رشد جعیت در دهه شصت و هفتاد نامتناسب بوده. به همین دلیل بسیاری از پسرهای دهه هفتاد و بسیاری از دخترهای دهه شصت بدون همسر می مونند مگر اینکه همه با همسن خود ازدواج کنند که یان هم در فرهنگ ما پذیرفته نیست. به همین دلیل بعضی از پسرها به ازدواج با دختران بزرگتر از خود ترغیب می شوند.
شخصا فکر میکنم اختلاف سنی در حد دو سه سال مشکل ساز نیست. ولی بیشتر از این حد در جامعه سنتی ایران مشکل ساز خواهد بود.

گاهی وقتها هم این موضوع ریشه روانی داد. مثلا پسری که بدون مادر یا جایگزین مادر بزرگ شده در جوانی دنبال کسی میگردد که این نقش را برایش انجام دهد. مثل فیلم شام اخر. در مورد دخترهایی که بدون پدر بزرگ می شوند هم همین مطلب صادق است. گاهی یان افراد نیاز به روانکاوی و مشاوره دارند.
به هرحال این ازدواج احتمالا دوامی نخواهد داشت.

گيسوي عزيزم حرفهايت كاملا درست است براي من هم اخيرا پيش امده! پسري كه هشت سال از من كوچكتر است به من ابراز علاقه ميكند حالا كه فكر ميكنم ميبينم به خاطر سن كمترش احساس راحتي بيشتري با او داشته ام.
دوست عزيزم من از درگيري احساسااتم در اين بين ميترسم ميترسم كه با وجود او به ديگران بي توجه بشم و موقعيت هاي مناسب ديكر را از دست بدهم هرجند كه شايد تا الان هم همين اتفاق افتاده است البته او پسر بسيار خوبي است و من هم او را دوست دارم ولي از ازدواج حرف نمي زند و من از اينده بيمناكم.