سلام گیس گلابتون عزیز.
من یه تجربه ی به درد بخور دارم گفتم براتون بنویسم. ازون جایی که به درد من خورده فکر می کنم می تونه برای دسته ای از آدم ها خوب و مفید باشه.
من بچه ی شیطونی بودم. شایدم یه بچه ی معمولی که بعدا یاد گرفت اسم بازی های عادیش رو بذاره شیطونی زیاد!!
دردسرتون ندم آقا ما به خاطر شیطونیمون (تاب بازی با سر و صدا) یه کتک توپی از بابامون خوردیم. در حد مرگ. هنوز مدرسه نمی رفتم.
چنان اثر بدی بر روح و روان من داشت که تا سال اول لیسانس( آخر نوزده سالگی) کابوسش رو می دیدم و هر بار یادم می اومد پر از خشم وغصه می شدم.
یه کتاب خیلی خوب خوندم. انسان در جستجوی معنی. ممکنه خونده باشین. با اجازتون من می گم از کجاش استفاده کردم. نویسنده ی کتاب دکتر ویکتور فرانکل هست که در اردوگاه کار اجباری نازی ها اسیره. یکی از روش هاشون برای تحمل اون زندگی وحشتناک جنبه ی طنز دادن به مصیبت هاشونه!!! به عنوان مثال: توی صف برای گرفتن غذا ایستاده بودیم. دست و پامون یخ زده بود و رمق نداشتیم. اگه شانس می آوردیم و سرآشپز هوامون رو داشت ملاقه رو میزد ته قابلمه که فقط آب خالی نصیبمون نشه مثلا یه نخود یا لوبیا هم توش باشه.
بعد در ساعت های محدود استراحت یکی شون میگه بچه ها تصور کنین ما به این زندگی عادت کردیم. بعد آزادی مثلا دانشگاه محل کارمون ( یا بیمارستان یا شرکت، این جمع یا پزشک بودن یا مهندس یا استاد دانشگاه) برامون مهمونی می گیرن و ما سر میز شام از میزبان خواهش می کنیم ملاقه رو بزنه ته قابلمه وقتی می خواد برای ما سوپ بکشه.
من یه بار جرات کردم و در جمع دوستانم ماجرای تلخ کتک خوردنم رو تبدیل کردم به یه نمایش بانمک و کمدی تعقیب و گریز من و بابام:))) الان که دارم براتون می نویسم دوباره خندم گرفته. باور نکردنیه، کابوس های سیزده چهارده ساله ی من رفت که رفت. سر این ماجرا بدون اینکه مسخره کردنی در کار باشه اینقدر خندیدیم که همه ی خشم غصه و حس تحقیر من رو از بین برد!
من الان در هفته ی سوم بهترین سال زندگی هستم. رها کردن کینه ها. شاید این روش روش خوبی باشه. حداقل برای یکی جواب داده:))) این تمرین باعث شد یادم بیاد از کار خوبی که برای خودم کردم و همچنین طرح کمدی هوشمندانه ای که ریختم. الان کنار روش های شما دارم فکر می کنم برای تلخی های دیگه هم ازش استفاده کنم.
نویسنده: زهرا ع
گیس گلابتون: این روش، یکی از روشهای موثر در NLP برای تغییر خودآگاه است. این دوست عزیز ما، بدون این که از وجود چنین روش علمی باخبر باشد، آن را اختراع کرده و بکار بسته است. آفرین!
