زندگی من مثل همه مردم، مجموعه‌ای از تلخ و شیرین است، ولی من انتخاب کرده‌ام شیرینی‌های زندگی‌ام را با شما سهیم شوم. هرگز خیال ندارم وانمود کنم هیچ مشکلی در زندگی ندارم و یا هیچ عیبی در رفتار و کردارم نیست. من یک آدم معمولی هستم. اگر بتوانم لحظه‌ای در روز، نور شادی و امید را به قلب شما بتابانم، وظیفه‌ام را در این دنیای زیبا انجام داده‌ام. ریختن چرک آب زندگی بر سر خواننده‌ها، کار ناشایستی است. به نظر من نویسنده‌ای هنرمند است که بتواند امید و شادی را به قلب مردم هدیه کند، وگرنه گله و شکایت از زندگی، کار ساده‌ای است.

مهارت‌های زندگی

مهارت‌های زندگی

برای خانم‌های تحصیل‌کرده

مربی رشد فردی

دکتر آناهیتا چشمه علایی

راهنما


برای باز شدن صفحات بصورت همزمان

کلید ctrl   را پایین نگه داشته

سپس روی لینک کلیک کنید!

ورود به سایت گیس گلابتون
رمز عبور را فراموش کرده اید؟
ثبت نام در سامانه
دفترچه خاطرات گیس گلابتون
1403/11/28 10:50

مازندران - زمستان ۱۴۰۳

سفر خونمان بشدت پایین افتاده بود. امسال یک برنامه مهم پیش رو داریم و برایش پس‌انداز می‌کنیم. به همین دلیل سفر خارجی نداشتیم. در یک اقدام انتحاری تصمیم گرفتیم سفر کوتاهی به مازندران داشته باشیم. کلبه‌ای در شیرگاه اجاره کردیم و راهی شدیم.

 

یکشنبه ۲۱ بهمن

حمام کردم و بیگودی پیچیدم و سپس آشپزی را شروع کردم:

  • کیک ساده
  • نان قندی
  • مرغ فراوان
  • کوکو سبزی

 

همراه همسرم ساندویچ‌ها را برای صبحانه و ناهار فردا آماده کردیم. ظرف‌ها را شستیم و خوابیدیم.

 

دوشنبه ۲۲ بهمن

ده صبح از خانه بیرون زدیم. از جاده فیروزکوه راهی شدیم. کوه‌ها سفیدپوش بودند. امسال برای اولین بار کوهستان را با پوشش برف دیدیم. به آبسرد که رسیدیم کنار زدیم و ساندویچ‌های نان و پنیر و گردو را همراه قهوه به نیش کشیدیم. هرکدام یک ساعت رانندگی کردیم و به کلبه رسیدیم. در بسته بود و باید به سرایدار تلفن می‌کردیم، ولی اینترنت و  تلفن قطع بود. دوباره به جاده برگشتیم و چند خط آنتن پیدا کنیم. معلوم شد برق رفته بوده و به همین دلیل موبایل و اینترنت قطع شده بود. نمی‌دانم چرا با قطع برق، موبایل و اینترنت قطع می‌شود. شما می‌دانید؟

سرایدار در را باز کرد و وارد مسیر ماشین روی باغ شدیم. در خانه زشت و رنگ نشده بود و ذوقمان را کور کرده بود، ولی وقتی در باز شد بهشت کوچکی نمایان گشت. کلبه‌ی اجاره‌ای ما در انتهای باغ قرار داشت. کلبه‌ای چوبی که به زیبایی مبله شده و کاملاً تمیز بود. حسابی ذوق‌زده شدیم. دو تا اتاق‌خواب داشت و هرکدام تخت دونفره داشتند. پدر و پسر سریع ملافه‌ها را روی تخت‌ها کشیدند. کمی استراحت کردیم و راهی دریاچه سد برنجستانک شدیم.

یک‌ساعتی در مسیر جنگلی پرپیچ‌وتاب راندیم تا به دریاچه رسیدیم. کشتی آماده حرکت بود. دوان‌دوان خود را به کشتی رساندیم. نیم ساعتی روی رودخانه بودیم. چه منظره زیبایی... چه آرامشی... در انتهای مسیر، جزیره‌ای کوچک، قد کف دست، وسط رودخانه قرار داشت و کلبه‌ای در آن ساخته بودند. دلمان آب شد. صد آفرین به سلیقه صاحب آن کلبه! چه جایی اقامت داشت...

به کلبه برگشتیم. ناهاری دیرهنگام خوردیم. من و همسرم چند دست ورق‌بازی کردیم (ورق‌بازی بدون شرط‌بندی بدون اشکال است) و سپس هرکدام سر را داخل موبایلمان کردیم و شبی آرام در کنار همدیگر داشتیم.

تختخواب ما کنار پنجره قرار داشت و از درز پنجره هوای سرد به داخل می‌آمد. فقط دو پتوی نازک داشتیم. سرمای استخوان‌شکنی بود. به حالت جنینی در خود مچاله شدیم و به‌زحمت شب را به صبح رساندیم.

 

سه‌شنبه ۲۳ بهمن

راهی بابلسر شدیم. در بازار روز قدم زدیم و زیتون‌پرورده خریدیم. روی پل رودخانه بابلسر رفتیم و مرغان دریایی را تماشا کردیم. ناهار را در یک رستوران زیبا صرف کردیم: من و همسرم ماهی سوف خوردیم و پسرمان ماهی اوزون‌برون. رستوران گرانی بود. هزینه این ناهار سه میلیون تومان شد. نوش جانمان!

بعد به ساحل رفتیم. سه تا صندلی پیدا کردیم و روبه‌دریا نشستیم. خواب بود یا بیداری؟ خلسه بود یا مراقبه؟ هرچه بود عالی بود.

قبل از مشرف شدن به دیدار دریا از باغ‌وحش بابلسر بازدید کردیم. من دوست ندارم حیوانات را در قفس ببینم، ولی همسرم باغ‌وحش را دوست دارد و من همیشه با او همراهی می‌کنم. بلیت باغ‌وحش نفری ۵۰ هزار تومان بود. سه تا شیر و چهارتا ببر داشتند بعلاوه چند طوطی و درنا و شتر و خرس و تعدادی مرغ و خروس و اردک. قفس شیرها و ببرها و خرس‌ها بشدت کثیف بود. مدفوعشان کف قفس ریخته بود. بیچاره خرس سیاه که عملاً وسط «گُه» خوابیده بود. خیلی دلم سوخت. آخه ما را چه به راه‌اندازی باغ وحش؟  ‍

در میانه تحریم و قطع مذاکرات و وحشت ترامپ  و سکه ۷۳ میلیونی و دلار ۹۳ هزارتومانی بودیم. قرار گذاشتیم درباره سیاست و اقتصاد حرف نزنیم. هرکه سخنی در باب گرانی و تحریم بگوید، صد هزار تومان جریمه شود، ولی آن‌قدر اضطراب و نگرانی داشتیم که هرچند دقیقه یک‌بار مقررات را می‌شکستیم و جمله‌ای ممنوعه به زبان می‌آوردیم. انگار دیگ زودپزی تحت‌فشار بودیم و اگر قدری بخار از سوپاپ بیرون نمی‌شد، منفجر می‌شدیم. جریمه هم نتوانست ما را ساکت کند. ولی پس از سفر کوتاه روی رودخانه، ناهاری خوشمزه و بی‌نظیر و تماشای دریا و آسمان زیبا، آرام گرفتیم و از نگرانی‌ها فاصله پیدا کردیم.

پدر و پسر در فروشگاه زیبا و بزرگ ایران کتان، تعدادی بلوز و شلوار خریدند.

به کلبه برگشتیم. کنار هم نشستیم، تخمه شکستیم و گپ زدیم. یک صندلی گهواره‌ای در کلبه بود. به‌نوبت روی آن می‌نشستیم و تاب می‌خوردیم. شب خوشی بود. من بشدت خسته بودم. شب قبل فقط سه ساعت خوابیده بودم. زود به رختخواب رفتم و سریع خوابم برد، ولی از شدت سرما مرتب از خواب می‌پریدم. پاهایم به‌قدری یخ کرده بود که میان خواب و بیداری، نگران سرمازدگی و قانقاریا شدم!

 

چهارشنبه ۲۴ بهمن

هشت صبح همسرم پتوی خودش را روی من انداخت و تختخواب را ترک کرد. من زیر دو تا پتو بالاخره گرم شدم و به خواب عمیقی فرورفتم. آقای شوشو ده صبح مرا بیدار کرد. باید کلبه را تحویل می‌دادیم. وقتی ملافه را از روی تخت جمع کردم متوجه شدم همسرم ملافه را روی لحاف ضخیم روی تختخواب کشیده است! دو شب بدون لحاف از سرما خشک شدیم، بی‌خود و بی‌جهت!

پس از تحویل دادن کلبه، دوباره راهی بابلسر شدیم. مستقیم به لب ساحل رفتیم. ساعتی آنجا بودیم و آرامش را جرعه‌جرعه نوشیدیم. از آرزوی همیشگی‌مان، یعنی زندگی در کنار دریا گفتیم. قرار گذاشتیم ۶۵ ساله که شدیم به کنار دریا کوچ کنیم. از فکر کردن به این چشم‌انداز، قند در دلم آب می‌شود.

ناهار را در یکی از رستوران‌های خوب بابلسر خوردیم: خورش ناردونی، خورش فسنجان و خورش مرغ‌ترش. سه غذای بشدت خوشمزه شمالی که طعمی بهشتی داشتند.

پس از صرف ناهار، راهی رودهن شدیم. نوبتی رانندگی کردیم. هرکدام یک ساعت. حوالی لار بستنی قیفی خوردیم. خوشمزه‌ترین بستنی امسال، البته بعد از بستنی سنتی و فالوده دماوند که تک است و لنگه ندارد. پنج بعدازظهر بود که به خانه رسیدیم. حمام کردیم، چای نوشیدیم و مستقیم به رختخواب رفتیم. من تا ده صبح روز بعد خوابیدم.

سفر کوتاهی بود، ولی ذهنمان را آرام و حالمان را خوب کرد. با سپاس از همسر و پسر عزیزم که هم‌سفرهایی بی‌نظیر و عالی هستند.

 

پی‌نوشت: من دو بار در سوادکوه و شیرگاه کلبه اجاره کردم به این امید که در جنگل قدم بزنیم و هر بار همسرم ما را به بابلسر و کنار ساحل برد. بالاخره دوزاری‌ام افتاد و فهمیدم ازنظر همسرم، شمال یعنی کنار دریا و هرجا اقامت کنیم او خودش را به بابلسر می‌رساند. دفعه بعد در بابلسر یا فریدون‌کنار جا خواهم گرفت تا رفت‌وآمدمان کمتر شود. ۱۵ سال از ازدواجمان می‌گذرد و من هنوز برخی خواسته‌ها و ذهنیت همسرم را نمی‌شناسم.

 

 

نظرات

نظر شما
نام :
پست الکترونیکی :
وب سایت :
متن :

تصویر :

مریم معتمد پویا

این سفر شیرین، گوارای وجودتان

پاسخ
گیس گلابتون

سپاسگزارم خانم معتمد پویای عزیز و دوست داشتنی. ایشالا سفرهایی صد برابر بهتر برای شما باشهقلب

پاسخ
خوشبخت

سلام خانم دکتر لذت بردم از خواندن سفرنامه مخصوصا که برای آشنا بود پدرم بابلسر ویلا خریدن خیلی زود به زود سفر میکنیم اون بازار پر از تنوع انواع ترشی و مربا و ماهی های کاملا تازه اون پل زیبا و پرندگان و همه ش برام خاطرانگیزه الان باز پدر و مادرم اونجا منم آبان ماه اونجا بودم اطراف شیرگاه هم که خوده بهشته البته تو اریبهشت زیباییش صدچندانه

پاسخ
گیس گلابتون

ممنونم. به نظر من مازندران و گیلان بهشت های روی زمین هستن.

پاسخ
نجمه

به به چه خوب. همیشه به سفر و تماشا.
با اینکه سفر یزد وتو شد دو تا خاطره معنا دار نجمه توی متن این سفرنامه‌تون بود. یاد یه عاشق شوریده سر عهد شباب افتادم که اهل شیرگاه بود. با اینکه خودش را دوست نداشتم نوع عشقش و کلماتش خیلی محترم و عزیز بود. اصلا گمونم اون هم منو برای تمرین نویسندگی انتخاب کرده بود.چشمک
یکی هم یه سفارش طراحی ویلا تو آبسرد بود که همسر مالکش دکترای معماری داشت و از هر مشتری دیگه ای بیشتر نسبت به کارم واکنش مثبت و فهم و درک نشون داد...حتی به دوستای معمارمون هم گفت که توجه نجمه تو جزئیات هندسه خیلی جالبه
خلاصه دو تکه روشن از خاطراتم یادم اومد.
و چه خوب و زیبا و قابل تحسین که با پسر جوانتون میرید سفر. معمولا بچه‌ها بزرگ که میشن خیلی همسفری با خانواده رو نمی‌پسندن... بچه‌های من یکی دو ساله این بازی من نمیام را شروع کرده‌ن و ضدحاله واقعا...دیگه دارم تمرین می‌کنم سفرهای مجردی را استارت بزنم چون انگار همسرم هم سفر بدون اونا رو خیلی دوست نداره...
به نظر میاد رابطه شما و پسرتون ورای غریزه و عادت شکل گرفته و ساخته معاشرت سالم و بالغانه بوده. به جفتتون و به هر سه تاتون صمیمانه تبریک می‌گم و امیدوارم روز به روز میوه‌های رسیده‌تری از سعی و عشق وجودتون بچینیدقلب

پاسخ
گیس گلابتون

ممنونم نجمه جان. آخ! کاش از وتوی مکرر یزد هم در متن می نوشتم!

پاسخ
نرگس

سلام گیس گلابتون عزیز
همیشه به سفر گل
هرجا هستید خوش بگذره بهتون
دوستتون دارمقلب

پاسخ
گیس گلابتون

منم دوستتون دارم و سفرهای عالی براتون آرزو می کنمماچ

پاسخ
سوده

سلام عزیز جان
خیلی خوب بود
همراه شما لذت بردم
چقدر صادقانه، چقدر خوشمزه.
.

پاسخ
گیس گلابتون

متشکرمقلب

پاسخ
معصومه

سفرنامه تون بی نظیر بود... بی نظیرقلب
وای که دلم آب افتادلبخند

پاسخ
گیس گلابتون

عزیزکم... متشکرمقلب

پاسخ
عفت حیدری

سلام و ادب خیلی قشنگ نوشتین خانم دکتر جان.همیشه به سفر

پاسخ
گیس گلابتون

نظر لطف شماست خانم حیدری عزیز و دوست داشتنی. متشکرمگل

پاسخ
فرشته

سلام خانم دکتر زیبا
مرسی از اینکه می‌نویسید روزی نیست من نیام چک نکنم ببینم شما نوشتید یا نه
خواهشا از ما این قلم شیوا وروانتان را دریغ نکنید
چه عکس وقابل زیبایی ماشالا چقدر اقای دکتر فیت شدند شما هم ماشالا هرروز زیباتر می شوید

پاسخ
گیس گلابتون

ممنونم فرشته جان بابت کلمات محبت آمیزتون. دوستتون دارمگل

پاسخ
ورود به سایت گیس گلابتون
رمز عبور را فراموش کرده اید؟
ثبت نام در سامانه