چگونه با تلویزیون، پولدار شوید؟

با سلام
خيلي جالب است كه كسي كامنت براي اين پست نذاشته است. من در خونه كتابخونه نسيتا بزرگي دارم ولي تي وي هم بزرگ است. ولي عاشق مطالعه ام. از اينكه با اين مطالب حرف دل من را زديد بسيار ممنونم
مي خواستم پيشنهاد بدم:
1- وقتي در سايت لاگين مي كنيم نوشته شده ذخيره مشخصات ورود ولي باز يه بار كه ميري بيرون مياي تو بايد دوباره لاگين كنم.و
2-در صورت امكان امكان كپي كردن مطال را در سايت ايجاد كنيد. نميشخ كپي كرد.
ممنون

سلام روزتون بخیر
ممنون از مطلب خوبتون ، الان که این مطلبتون رو می خوندم یاد چند سال پیش افتادم کهصبح تا شب پای تلویزیون بودم .یک روزی به خودم اومدم که این چه زندگی برای خودت ساختی ؟ با تلاش فراوان تونستم این اعتیاد رو ترک کنم . الان وقتم رو با سر کلاس رفتن، دانشگاه و سر کار رفتن ، مطالعه کردن ( البته نه خیلی زیاد ) ، گشتن تویه سایت شما ( البته قاچاقی سایت های دیگه هم میرم ) می گذرونم . البته به نظرم بازم جا دارم که از وقتم بهتر استفاده کنم .
به امید اون روز

تلویزیون رو کلا تعطیل کردم.چسبیدم به خوندن کتاب و یادگیری مطالب جدید و لذت بردن از زیبایی ها...همش هم در اثر همنشینی با شما بوده...

سلام
من معمولا صبح که بیدار میشم توی همون رختخواب ایمیل هامو چک میکنم. با دیدن تیتر این مطلب خواب از سرم پرید و چشمام گرد شد. چطور چنین چیزی ممکنه؟
من توی خونه اصلا تلویزیون نگاه نمیکنم. اینکه میگم اصلا واقعا ساعت های تلویزیون نگاه کردن من به صفر میل میکنه. شاید در هفته یکبار برنامه ی آقای بهنود رو ببینم. یک قسمت از خندوانه رو ببینم. یا اصلا هیچ چیز نبینم. هرگز یادم نمیاد که یک سریال رو دنبال کرده باشم و همه ی قسمت هاشو دیده باشم.
منم مثل اغلب بچه ها وقتی بچه بودم در مقابل تلویزیون ندیدن و خوابیدن مقاومت میکردم. این تجربه رو میگم شاید به درد بقیه هم بخوره. یادم نمیاد دلیل این اصرار به دیدن هرچیزی که تلویزیون نشون میداد چی بود. اما یادم هست که دوست نداشتم برم توی اتاقم و بخوابم. وقتی که کلاس دوم دبستان بودم دایی کوچکم برای یک سری کارها مدتی توی خونه ی ما زندگی کرد. این اقامت های چند هفته ای دایی تا آخر دبستان من طول کشید. دایی کوچیکه ی من اون زمان دانشجو بود و من هربار نگاهش میکردم داشت کتاب میخوند. یعنی تصویری که من از داییم توی بچگی دارم اینه که نشسته و یک کتاب دستشه. دورانی که توی خونه ی ما بود هم هر چند روز یکبار میرفت انقلاب و همیشه هم علاوه بر کتاب های خودش یه کتاب برای من میخرید. و اینطوری بود که بدون جنگ و دعوا و بدون اینکه حتا خودمم بفهمم من روز به روز کتاب بیشتری میخوندم و حتا برای شام و ناهار هم دلم نمیخواست کتاب رو بگذارم زمین. بعدها گنجینه ی کتاب هایی که دایی از انقلاب میخرید اینقدر سنگین میشد که اصلا نمیتونست با خودش ببره و این ها مدت ها خونه ی ما میموندن و منم به تک تکشون دستبرد میزدم (که شاید کار خوبی نبود ولی مطمئنم بی ضرر ترین کار یواشکی یه بچه بود). وقتی که من دبیرستانی شدم دایی ازدواج کرد و هربار میرفتم خونه ی پدربزرگم کتابخونه ی بزرگش که بوی نم میداد به من رسید. بزرگترین و مهمترین کتاب های زندگیم رو میتونم بگم توی تعطیلات مختلف توی اتاق سابق داییم وخونه ی پدربزرگم خوندم. اگه میخوایم کتابخون باشیم این مهمه که با چه افرادی معاشرت میکنیم. کسایی که آخرین کتابی که خوندن بهمون میدن بخونیم یا اونایی که با یه لحن عجیبی میپرسن سریال فلان رو نمیبینی؟ ای بابا پس چیکار میکنی!
کاش یه کمپین راه بندازیم و توش تلویزیون ها رو اقلا برای دو ساعت معین در طول شب که همه ی خانواده معمولا جمعن خاموش کنیم (گرچه من تلویزیون نمیبینم تلویزیون خونه ی ما همیشه جلوی پدرم روشنه- گاهی حتا خودش هم تماشا نمیکنه و روشنه) خونه بدون صدای تلویزیون آرامش عجیبی داره. مرسی گیس گلابتون عزیزم از دست گذاشتن روی این جعبه ی جادوی به ظاهر بی اهمیت

خیلی ممنون برای متن بسیار جالبی که نوشته بودید، لذت بردم، سپاسگزارم گیس گلابتون عزیز

چه مقاله خوبی و چقدر لازمه که نشر بشه این حرفا. توی خونه ی پدری تلویزیون وزوزک دایمی بود و هست اما بعد از ازدواج من و همسرم هر دو دنبال دنیای خود بودیم گاهی با هم و گاهی جداجدا و علاقه چندانی به تلویزیون نداشتیم اما دخترم که آمد سروصدای برنامه کودک گاهی شنیده میشد. خدا را شکر بزرگتر که شد او هم دغدغه ها و دلگرمیهایی یافت که کمکش کرد چندان تشنه سرگرمی نباشد. کتاب سه تار نوشتن و سایتهای مشخص. اما پسرک پای تلویزیون مینشست تا همین اواخر. البته او هم غالبا برنامه کودک میدید. ولی اخیرا داره مشغولیتهای خودشو پیدا میکنه. و حالا خونه مون خیلی بیشتر ساکته...سکوت گاهی وقتا کمی ترسناک به نظر می رسه اما به نظرم کمک می کنه که با اراده خودمون به صدا تبدیلش کنیم نه به هدایت نیروهای بیرونی نه چندان خوشنام! از شما ممنونم مطالب ارزشمندی بود.

سلام گیس گلابتون جان. ممنون از مطلب خوبتون.
ما تو خونمون یه اتاق کوچیک بعنوان کتابخونه داریم
هرکس هم تو اتاقش کتابخونه خودشو داره بازم. با وجود امکان مالی ولی تلویزیونمون هنوز از اون لامپ تصویریاس!
یادمه راهنمایی و دبیرستان خوره کتاب بودم. بیشتر کتابای کتابخونه مدرسه رو خونده بودم ولی هرچی گذشت کتاب نخونتر شدم متاسفانه. البته همه بچه ها اهل تلویزیونیم. هنوزم کتاب رو خیلی دوست داریم اما نمی دونم چرا زحمت پدر مادرمون برای اهل کتاب کردنمون تو بزرگیمون جواب نداد و فراموش کردیم کتاب رو. مطلبتون تلنگر خوبی بود. ممنون

همیشه به شاگردهام میگم اوج هنر ایران در دوران صفویه هس بعد اسلام که پادشاهانشون هنردوست بودن و مردمش ثروتمند . با دوره تیموری که کتابهای نفیس و عالی خلق شد به کمک سرمایه پادشاهان هنردوس ایرانی در هرات .

چه مقاله جالبی بود خانم دکتر ممنون. راستش ما سه تا کتابخونه بزرگ( از این کتابخونه های که در کتابخانه های عمومی استفاده میشه) تو خونمون داریم و تلوزیون خونه مون هم هنوز از اون تلویزیون قدیما هست نه ال سی دی. ولی انفدر هر کسی اومد خونه مون گفت وا چرا تلوزیونتون رو عوض نمی کنید دیگه تصمیم گرفتم یه تلوزیون بزرگ بخرم. البته با همسر قرار گذاشتیم اصلا آنتنش رو وصل نکنیم فقط باهاش فیلم ببینیم. اما هیچ وقت فکر نکردم از نظر فرهنگی ثروتمندیم

سلام. من با خوندن این مقاله متوجه شدم علاوه بر تلوزیون، اینترنت (تلگرام، اینستاگرام، واتساپ) بعلاوه خواب زیاد، تفریحات غیر ضروی بیرون از خانه، نشخوارهای فکری منفی در طول روز و ... هم باعث عدم موفقیت هام چه در کسب پول چه شغل مناسب، علم و ... شده و وقتمو به جای پرداختن به الویت ها به هدر دادنش با مشغول کردن خودم با موارد غیر ضروری بالا گذروندم. خیلی ممنون از این لطفی که بهم کردید و با دلیل منو توجیه کردید

سلام.از خواندن این مطلب لذت بردم. من حدودا دو سال پیش از طریق سایت آقای بهرام پور با این ایده(کنار گذاشتن تلویزیون)آشنا شدم و به آن عمل کردم و یکی از افتخاراتم این است که تلویزیون تماشا نمی کنم.یک پیشنهاد هم داشتم در صورت امکان یک قسمتی از سایت را اختصاص بدهید به معرفی کتاب. هر کسی کتاب خوبی می خواند به دیگران هم معرفی کند.با تشکر.

سلام
اولین بار یا دومین بار است که در سایت شما نظر می دهم.
به نظرم الان دیگه معضل تماشای بیش از اندازه تلویزیون مطرح نیست. الان اکثرا با مشکل اعتباد به شبکه های اجتماعی مثلا تلگرام درگیر هستند....متاسفانه این شبکه ها گرچه به ظاهر انتخابی هستند اما پر از اشکالند.
به نظرم باید بیشتردر مورد اونها می نوشتید تا تلویزیون.
حداقل دور و بر من اینطور هست.

چه مطلب جالبي خيلي خوشم اومد راستش اولش كه خوندم خيلي به خودم اميدوار شدم چوناز هنر لذت ميبرم از زيباييهاي كوچك هم شگفت زده ميشم و... ولي معتاد اينستاگرام شدم متاسفانه اين هم شامل ميشه ديگه؟راستي من فكر ميكنم به خاطر سختگيريهاي مامانتون شما انقدر موفق هستيد ولي من در مورد دختر خودم نميتونم اينجور رفتار كنم دلم نمياد. ميدونم اشتباهه ولي نميتونم..

اول در مورد فقر مالی بگم. من خانواده مرفه ای دارم اما از زمان دانشجویی ام کار کردم کار خیلی سخت که هر روز سوالم از خودم اینه که چرا دارم ادامه میدم به دلیل این کار سخت اغلب وقتی واسه تلوزیون دیدن ندارم و البته علاقه انچنانی هم ندارم . ترجیح میدم به جای تلوزیون دیدم کارهای هنری انجام بدم و ازش لذت ببرم.
من پدرم یه کتابخون حرفه ای هست یه کتاب خونه بزرگ داریم من عادت کتابخونی از برادر بزرگترم یاد گرفتم بودن در کنار اون و کتاب هایی که وقتی بچه بودم واسم می خرید باعث شد به کتاب خوندن علاقه پیدا کنم الان شاید مدت زمانی که توی طول روز کتاب می خونم کم باشه اما غیر ممکن هست قبل از خواب حداقل چند صفحه کتاب می خونم

با سلام
ممنون از متن پرمحتواتون
ما از بچگی هفته ای دو تا برنامه می دیدیم...
زمانی که دانشگاه قبول شدم چون خوابگاهی بودم کلا تی وی حذف شد.
برای خونه مون هم اصلا تی وی نخریدیم و با افتخار به همه اعلام می کنم... خیلی از موفقیتامو مدیون حذف کردن تلویزیونم...
نمی خوام پز بدما ولی الان دانشجوی دکترا هستم تو دانشگاه درجه 1 کشور... واقعا لازمه که تمام مردم ایران این متن رو بخونن و بدونن که این تحلیل های سطحی و ساده و بی فرهنگی هاشون از کجا نشات می گیره... به قول یه دوستی که می گفت ایرانی ها از نظر شخصیتی پیچیده ان اما از نظر تحلیلی بسیار ساده و به حزب بادن...
بازم ممنونم بخاطر تلنگرتون

سلام
ممنونم از مقاله خوبتون
من علاقه ای به تلویزیون ندارم. دوسال اول ازدواجم هم تلویزیون نداشتم و این نداشتن کاملا ارادی بود. خونه ما نو بود. یعنی خونه نو خریده بودیم و خب طبیعیه که همه وسایلمون هم نو بود. و خدا رو شکر همه چیز کامل بود و چیزی کم نداشتیم. فقط تلویزیون کم بود که البته این کم بودن به چشم من و همسرم نمی آمد چون خودمون خواسته بودیم که تلویزیون نخریم. یادمه که یکبار یکی از دوستام که از من دور بود خواسته بود تعدادی عکس از خونه م براش بفرستم. من هم از گوشه و کنار خونه عکس گرفتم و ارسال کردم. بعد دوستم پرسید پس تلویزونتون کجاست؟ و من گفتم ما تلویزیون نداریم. اما الان تلویزون داریم که زیاد کاربردی هم نداره و من با خودم فکر می کنم اگه هنوز هم تلویزیون نخریده بودیم چیزی نمی شد.

سلاممم
ولی فیلم دیدن واقعا پیشنهاد میکنم !من رشته کارشناسیم معماری بود اگر میدونستم چقدر دیدن فیلم خلاقیت بصری منو بیشتر میکرد از همون دوران عادت فیلم دیدن تقویت میکردم:))الان هم رشته کارگردانی میخونم و روزی دوتا فیلم میبینم و کار معماری داخلی و گرافیک میکنم کلی کارم خاص تر وبهتر شده
البته صدردصد که تلویزون با فیلمهای برنده اسکار فرق داره؛))

ضمن تشکر از مطالب جالب و آموزنده شما. نظرتون درباره برنامه های علمی و آموزنده تلویزیون چیه؟ آیا مطالعه میتونه جایگزینش بشه؟!شبکه های اجتماعی چطور میشه نظرتون در درباره اونها هم بنویسید؟

سلام
متن خیلی خوبی بود بازم کلی چیز یاد گرفتم ...... واقعا سپاسگزارم بابت این مطالب ارزشمند

گیسو جونم
عاشقتم و بابت مطالب قشنگت ازت سپاسگزارم.
موفق باشی و پیروز

خانم دکتر باسلام
با اجازه شما با ذکر منبع این پست رو در وبلاگم گذاشت. ممنون

ممنون از مطالب خوب شما

درود بر گیس گلابتونم
درود بر من که با تک تک حرفهای گیس گلابتونم موافقم،تلویزیون،اخبار،فیلمهای بی سر و ته،تبلیغات
برای من کاملا بی معنا هستند،
در خانه در محل کارم منو بعنوان آنتی تلویزیون میشناسند،

اگر کتاب نباشد گفتگو،چای نوشیدن،مباحثه کردن بسیار لذت بخش تر و باارزش تر از تلوزیون است.