سلام
من22 ساله و همسرم 25 ساله است.شش ماهه که عقد کردیم.اومرد صادقیست و هرگاه اشتباهی از او سر بزند خودش عذر خواهی میکند.ولی ادم عصبانی ای است(گمان کنم بخاطر طلاق والدینش در سه سالگی اش) و همیشه باید مواظب باشم که عصبانی نشود.بارها به او گفتم هنگام عصبانیت بد دهنی نکند زیرا حرمتهایمان شکسته میشود ویا تلفن را روی من قطع نکند ولی گوشش بدهکار نیست.حتی وقتی اینکارها را میکند دوباره خودش پیشقدم میشود که حرف بزنیم هرچند باز هم عصبانی میشود و مثلا بعد میگوید اول باید معذرت خواهی حسابی کنی و به دست و پام بیفتی!خوشحالم که خودش به سمتم می اید ولی وقتی بددهنی میکند دلم را چرکین میکند.من هم متقابلا هنگام بددهانی اش تلفن را قط میکنم.من دوستش دارم.ولی او مهارتهای درست رفتار کردن با همسرش را بلد نیست.دلش میخاهد هنگام عصبانیت لج من را در بیاورد .گیسو جون چه کار کنم؟
متشکرم
کنار آمدن با مردی که مشکلات طرد شدگی، لجبازی، کم بودن مهارت اجتماعی دارد، به هیچ عنوان آسان نیست. ولی شما به عنوان آزمون زندگی تان این مسیر را برای کمال و رشد انتخاب کرده اید، پس جا نزنید. حتما شوهر شما مشخصات خوبی دارد که عاشق او شده اید و تصمیم گرفتید با او ازدواج کنید.
به طور کلی نظر من نسبت به ازدواج این است که از اول مشکلات شخصیتی خود را بشناسید و رفع کنید. سپس در انتخاب همسر دقت کنید. ولی پس از این که ازدواج کردید، همه عیوب همسرتان را درس زندگی خود بدانید و ازدواج را مدرسه معنویت بدانید. فکر کنید که در یک کلاس اعتلای شخصیت ثبت نام کرده اید و انتخاب های روزمره تان، آزمون های مدرسه است.
شما باید یاد بگیرید خشم خودت را مدیریت کنید و در صدد تلافی کردن برنیایید. واکنشی نباشید، بلکه بالغ و عاقل باشید. اگر در مقابل رفتار بد، بدون فکر کردن، رفتار بدی انجام بدهید که هنری نیست. هر آدم کم عقلی می تواند در مقابل بدفتاری، رفتار بد نشان بدهد. البته مدیریت خشم، به معنای منکر شدن خشم یا منکر شدن رفتار بد دیگری نیست. مدیریت خشم یعنی خشم را نشانه غلط بودن چیزی در نظر بگیرید، بعد به صورت مناسب آن مسئله را حل کنید.
به علاوه شاید رفتار شما هم باعث می شود که شوهرتان عصبانی بشود و بددهنی کند. شاید عصبانیت او ربطی به طلاق والدین او نداشته باشد. من نمی توانم یکطرفه قضاوت کنم. توصیه می کنم تمرینات خداحافظ خشم را انجام بدهید. این کاری است که از راه دور از دستم برمی آید.
