شش یادآوری مهم به آقایانی صاحب فرزند، پس از ازدواج مجدد

سلام. من همسر دوم هستم و همسرم از همسر اول خود دو فرزند دارد.هفت و ده ساله.همسر سابقش را خیلی دوست داشته و هردو از سر لجبازی از هم جدا شده اند. ( اینکه شوهرم از همسر اول به خوبی یاد میکند ، مرا آزار می دهد. حقیقت این است که دلم میخواهد یا چیزی از همسر اولش نشنوم ، یا صفات بدی که داشته را بشناسم) خیلی دوست دارم که این دو سر بچه با من زندگی کنند ولی همسرم مخالف است . بچه ها را به مادرش سپرده. یک شب با من میگذراند و یک شب با بچه ها. یکی از پسربچه ها خیلی بازیگوش است و دیگری اندکی آرامتر. شوهرم معتقد است با پسر بازیگوشش ، مساله پیدا میکنم و میگوید باید بچه ها بزرگتر شوند تا عاقل شونند. به من توصیه میکند که خودم پس از مدتی بچه دار شوم. اما من در خودم توانمندی می بینم که با هر دو پسر بچه ی او بسازم و خودم هم فرزند دار شوم. هردو بچه ی شوهرم به من احترام میگذارند اما به من نزدیک نمیشوند. من آنها را دوست دارم و آنها هم مرا دوست دارند. بنظرم اینطور می آید. اضافه بر اینکه دوست ندارم با شوهرم یک شب در میان زندگی کنم. اما شوهرم میگوید اگر بچه ها با ما زندگی کنند ، همین یک شب در میان هم دیگر در کار نخواهد بود. اشکال بد شوهرم این است که در حضور بچه ها به من محبت نمیکند. انگار میترسد. اما به من خیلی احترام میگذارد. در حضور بچه ها مرا "شما" خطاب میکند. با من صمیمی نمیشود. اگر به پیک نیک برویم ، اول برای من خوراکی میگیرد و نظر مرا میپرسد اما با لحن خشک و رسمی و احترام فاقد صمیمیت. برای همین بچه ها هم با من مثل یک غریبه که احترامش واجب است برخورد می کنند. آرزو دارم هنگامیکه فرزندی به دنیا می آورم ، فرزندان شوهرم هم با من زندگی کنند

سلام لیدا خانم منم همین مشکل رو دارم خوشحال باش بچه همیشه پیش شما نیستند چون واقعا وحشتناکه بعد از یه مدت که پسرها بزرگتر هم بشوند بیشتر می فهمی من تو این 4 سال همیشه دختر خوانده ام همیشه با ما بوده است واقعا خسته شده ام

سلام. من ساكن كانادا هستم و به تازگي با اين وبسايت آشنا شدم. در حال حاضر با آقايي كه تصميم دارم باهاش ازدواج كنم و دختر ناتني ام كه١٢ ساله است زندگي مي كنم. متاسفانه اين دختر به شدت به من حسادت مي كنه به طوري كه واقعا زندگي برام تلخ شده. مي شه لطفا تعدادي راهكار براي اين مسله هم بفرماييد. ممنون مي شم.

سلام گیس گلابتون عزیز من مقالات شما رو مطالعه کردم .از۲۱ سالگی با همسرم آشنا شدم وشدم مادر دوم دوتا بچه پسر۵ و دختر ۲وچند ماه درست حرف نمیزد و تمام زحمات دختر بچه روی دوش من بود.همسر سابق چون میدونستم شوهرم پسرش را خیلی دوست دارد اورا پیش خود برد .هروز یه مسائله واسه پول گرفتن داشتیم مثلاً داندان بچه درد میکرد پول میخواست ولی هرگز بچه را دکتر نبرده بود .وقتی بچه ها می‌رفتند کلی وسایل با خود می‌بردند هیچکدام حتی لباس هایشان را هم نمیفرستاد گوشی پسر را برداشت و ...خلاصه با این ها کار ندارم چون میخواست من را اذیت کند از نظر نظافت هم رسیدگی نمی‌کرد دختر هر بار که می‌رفت و می آمدم یا سرمای شدید خورده بود یا شپش کل سرش را گرفته بود چند بار اول تحمل کردم ولی دیدم تحمل و سکوت فایده ای ندارد گفتم دوستانه صحبت کنم شاید موثر باشد ولی در جواب کلی فحش و بد وبیراه نصیبم شد خلاصه که آن روز با همسرم هم کلی بحث کردیم ولی فایده ای نداشت و من در تلاش که مادر خوبی باشم.از طرفی هم خانواده همسرم منظورم فقط مادر اوست چون خواهر شوهر ندارم کلی با من بد بود حتی اسم مرا صدا نمی‌زد و مرا دختر خطاب میکرد .من هم با کمال احترام در جواب گفتم من اسم دارم و اسم خودم را تکرار کردم و گفتم ممنون میشم منو به اسم خودم صدا بزنید.از عمد مرا به اسم همسر قبلی شوهرم صدا می‌زدند تا منو بسوزنن دروغ چرا چند بار اول خیلی ناراحت شده بودم بعد که دیدم دارند از عمد این کارو میکنن به روی خودم نیاوردم و می‌خندیدم مدت ها گذشت تا این ماجرا درست شود خلاصه اینکه پسر به کلاس اول رفت یه روز دیدم مادر بچه ها زنگ زده و میگوید نمیتوانم بچه را نگه دارم کلافه شدم درس نمی‌خواند بیا و اورا ببر پسر روز های اول به من می‌گفت خاله من هم اصلا به هیچکدام فشار نیاوردم که من مادر شما هستم گذاشتم خودشان انتخاب کنند و هرجور راحت هستند صدا بزنند طولی نکشید که پسر اومد و گفت میتونم بهت بگم مامان بخاطر اینکه خواهرش به من می‌گفت مامان باعث شد که او هم بگوید به دختر بچه هم من اصلا نگفتم که به من بگوید مامان با اینکه تازه ازدواج کرده بودم و عاشق بچه هم بودم خیلی دلم میخواست هردو مادر بگویند ولی اصلا دوست نداشتم ب اجبار باشد .یک روز با دخترم خاله بازی میکردیم به من گفت مامان می‌خوام تو مامانم باشی منم قبول کردم .از اونوقت هردو مامان صدام میکردم ومن هم همه تلاشم رو میکردم که مامان خوبی باشم روزای اول چند روز تو سالن خوابیدم همه با هم که بچه ها احساس بدی نداشته باشند.شوهرم سرگرم سریال بود منم سرم تو گوشی که متوجه شدم بچه ها زیر پتو دارن یه کارایی مکنن به شوهرم گفتم و خودم کم کم زیر نظر داشتم بله دیدم باز هم تکرار شد تصمیم گرفتیم که پیش مشاور روانشناس روانپزشک پیش همه رفتیم ولی هیچ فایده ای نداشت من میشدم مقصر همه داستان ...شوهرم با مادرش در نیون گذاشت از اون سمت هم دروغگو شده بودم واین از همه بدتر بود من میخواستم کمک کنم به بچه ها چونکه وقتی پیش مادر خودشون بودن بچه یکی از بستگان که دوران بلوغ رو میگذرونده با بچه ها چنین کار شرم آوری رو انجام داده بود اون ها هم عادت کرده بودن ولی من راه خودم رو رفتم و هی دکتر عوض کردم بلاخره یه خانمی پیدا شد روانشناس بودن من از ایشون خیلی ممنونم بخاطر کاری که انجام داده بودن .بچه ها رو تنهایی به اتاق دعوت کرده بودمن هم پایین ساختمان بیرون از مطب میموندم و با آنها صحبت کرده بود حتی در مورد رفتار من که چه جوریه آیا من با هاشون خوبم یا بد چه کسی این ر کارا رو کرده یا من دروغ میگم بعد از چند جلسه مادر شوهرم با من آمد بعد هم جداگانه به سراغ خانم دکتر من هم در جریان صدای ضبط شده نبودم در آخرین جلسه که کار ما تمام شد خود خانم دکتر به من گفتند که چکار کردند وصدا را برای مادر بزرگ شأن گذاشته بود با تلاش فراوان همه چیز رو دست کردم سال ۱۳۹۹بود که دیدم باردارم البته قبلش هم باردار شده بودم ولی شوهرم می‌گفت شرایط نداریم نمیشه از طرفی من مجرد بودم که با همسرم ازدواج کردم یادم رفت قبل از بارداری دخترم چند مدت پیش مادر خودش رفت خیلی بهش وابسته شده بودم یه بار که با گوشی همسرم زنگ زدم دیدم یه بچه دیگه شده بهم گفت تو مامان من نیستی اصلا دوست ندارم و با من حرف نزد خیلی ناراحت شدم کلی گریه کردم وقتی باردار شدم و شوهرم فهمید اولش حرفی نداشت بعدش دیدم داره میگه نه ما شرایط نداریم بچه ها کوچیکن و از این حرفا منم محکم ایستادم و گفتم من این بچه رو می‌خوام اگر تو نمی‌خوای مشکل خودت هست .من بچمو نگه میدارم نزدیک سه ماهم بود مامانم از راه دور اومده بود پیشم یه شب مادر شوهر زنگ زد که ما میایم اونجا غذا درست نکن من درست میکنم در کمال خوش باوری با خودم گفتم حتما باردار شدم دیگه با من خوب شده اومدند و شام خوردیم و رفتند ساعت ۴ صبح بود افتادم روی خونریزی نمی‌دونم چی تو غذا ریخته بود کلی گریه کردم هرچی شوهرم رو صدا زدم خودش رو زد ب خواب گفت به من چه اصلا یه آدم دیگه شده بود .یادم رفته بود بگم که مادر شوهرم خودش هم همسر دوم و مادر خوانده یه پسر ۶ ساله بوده .اون پسر خوانده که برادر شوهرم میشد بخاطر شرایط زندگیش که مشکل داشت یک سال و نیم یا دوسال خونه ما بود خودش خونه داشت ولی میومد پیش ما .برادر شوهرم و مامانم منو بردن بیمارستان و دکتر خدا رو شکر بچه سالم بود ولی من باید استراحت میکردم خیلی ناراحت شده بودم از دست شوهرم بهش گفتم نمیتونم بچه هاتو نگه دارم می‌خوام از بچه خودم محافظت کنم بفرستشون پیش مامان خودشون چون همه زحماتم رو دور ریخته بودن شوهرم بچه ها رو برداشت و برد پیش مادر خودش ولی مادرش هم بچه ها رو درست حسابی نگه نمی‌داشت به بهانه های مختلف که سر کارم می‌خوام برم خرید عید و از این حرفا .‌..چند روز گذشت از شرایط بچه ها با خبر شدم بازم دلم سوخت گفتم اشکال نداره اوردمشون پیش خودم پسرم کلاس دوم بود و مادر بزرگ حسابی پر کرده بود گوششون رو که بزنید تو کمرش از پله ها هلش بدید اذیتش کنید پسرم میومد بهم می‌گفت منم زنگ زدم به مادرش و گفتم چرا به بچه ها گوشی رو قطع کرد یعنی چند ثانیه زمان نبرد تا به همسرم زنگ زده و به دروغ گفته که من بهش فحش دادم کار ما ب جدایی داشت میکشید که من از لح مادرشوهر موندم سر زندگیم ۷ ماهم بود اسباب کشی داشتم تنهایی با اون وضعیت کارام رو انجام دادم با دوتا بچه خانواده خودم هم یه شهر دیگه بودن ۵/۶ساعت فاصله بود دوهفته قبل از زایمان بچه ها رفتن پیش مادر خودشون بچه خودم به دنیا اومد یه پسر بود ۴۰ روزش که شد بچه ها دوباره اومدن یکم حسودی میکردن ولی من بینشون هیچ فرقی نمیزاشتم چون بچه خودم خیلی کوچیک بود اول ب اونا محبت میکردم کم کم فهمیدن که با اومدن بچه چیزی عوض نشده همین وسطا بود که دختر مریض شد و دیابت گرفت کارم و مسولیتم خیلی بیشتر شد ولی من قوی بودم خیلی قوی چون زندگیم رو دوست داشتم و همسرم رو پس ادامه دادم الان همه چیز خوب شده پسربزرگم ۱۳ سالش شده و دخترم ۱۰سال من با مادر بچه ها حدودا ۴ونیم میشه در ارتباط هستیم و صحبت میکنیم دوستانه به بار هم با خواهرش اومد خونه ما کلا با هم خوبیم در مورد بچه ها خیلی حرف می‌زنیم واون هم ازدواج کرد والان صاحب فرزند شده خدا و شکرو زندگی خوبی داره حتی چند بار واسه کسب و کاری که میخواست راه بندازه وسایل مورد نیازش رو خودم گرفتم . فقط مادر شوهرم در نقش دوست دوباره داره روی دخترم کار می‌کنه که اخلاقش کلی عوض شده به شوهرم گفتم گفت نه بچه داره دروغ میگه ولی وقتی با مادر بچه ها صحبت کردم دیدم که نه اون بچه داره راست میگه الان واقعا نمی‌دونم باید چیکار کنم از طرفی هم مادرشوهرم خیلی سیاست داره جلو من ادای خوبا رو در میاره ولی کلا با من در رقابت هستش هر کاری من میکنم رو می‌ره انجام میده حتی یه بار الکی گفتم می‌خوام فلان چیز رو بخرم دیدم آره رفته خریده تازگیا هم به من میگه تو خیلی حسودی 🥹من چیکار کنم گیس گلابتون عزیز.