پنج) انواع مادران ناتنی چیست؟

سلام گیسو جانم
حرفات خیلی خوب بودن،باعث شدی منم جرات کنم این مسئله رو از خودم بپرسم که ایا واقعا آماده ام با مرد بچه دار ازدواج کنم یا نه؟
راستش جوابشو نمیدونم.ما عاشق هم شدیم و اون یه دختر9ساله داره که مادرش ازدواج کرده و منم مجردم و28 سال دارم،خیلی وابسته من شده ولی از طرفی هم خیلی حساس هست هم روی من هم روی دخترش
میگه ازدواج کنیم دخترش با ما زندگی نخواهد کرد .من نگرانم چون خیلی دوستش دارم و میخوام فقط واسه من باشه میترسم رابطه ی اون و دخترش منو خیلی اذیت کنه

منون که باعث می شید به همه چیز جدی فکر کنم

دیشب خواب میدیدم در حضور شما به پسر هشت ساله شما آموزش رموز هدف گذاری میدادم و شما با لبخند صبورانه و معلم اندر شاگرد تماشام میکردید...صبح برای خودم تعبیر کردم که انرژیهای مذکر درونم هنوز بدجوری کودکند و در زنانگی خودم غرقم !نظر شما چیه؟

سلام روزتون بخیر . گیسگلابتون جانم من الان 31 ساله هستم خواستگاری دارم 40ساله که همسرش فوت شده و دو فرزند 8و شش ساله دارد خانواده ام مخالف هستن میگن مسئولیت دو تا بچه واقعا سخته من خودم نمیدانم تردیدم به خاطر این هست که او مرد خوبیه ازش خوشم اومده درضمن به شدت به بچه ها علاقمند و وابسته هست اون آقا جوری که میگه من نمیتونم مراسم عروسی برای شما بگیرم چون تو روحیه فرزندانم تاثیر میگذاره اما یه عقد ساده با لباس عروس ....

سلام گیسو جان
من الان فقط اشک می ریزم .
هیچ همدم و همراهی ندارم و تنها توی خونه این مطالب رو می خونم و تمام دردام جلوی چشامن .نمی دونم چی بگم و چه جوری؟
فقط خیلی خسته و پریشونم.

سلام خانم دکتر عزیز ، امروز که با دلی شکسته و خسته با ناامیدی در اینترنت پرسه می زدم انگار خدا دوباره خواست با آن دست غیب همیشگی منو آرام کنه... باورم نمی شه فرشته ای چون شما در مورد مادران ناتنی مطلب نوشته... یعنی ما هم یه جایی روی این کره خاکی به حساب اومدیم؟؟؟ من دختری کم رو و بسیار درون گرایی بودم که در سن 28 سالگی با مردی دوست داشتنی با داشتن دو دختر 9 و 4 ساله ازدواج کردم .... وقتی مطالب شما رو می خوندم فقط اشک می ریختم. خیلی دوست دارم با شما در ارتباط باشم. من با وجود مخالفت خانواده ازدواج کردم و هیچ مراسمی هم نگرفتیم همین باعث شد از فامیل منزوی و تنها شوم و با کوله باری از مشکلات پا به خانه بخت گذاشتم.... عجیب است تازگیها خیلی دل نازک شدم به هر ثانیه اون روزها فکر می کنم گریه ام میگیره... من و همسرم عاشقانه هم را دوست داریم و الان هم خودم دو فرزند دارم ولی خیلی خسته ام...

سلام به گيس گلابتون عزيزم و همه ى مادر ناتنى هاي نازنين
من ٥ سال پيش با مرد بسيار نازنيني ازدواج كردم كه پسر ١٢ ساله اش همراه با همسر قبلي اش زندگى ميكرد .
وقتى كه من ازدواج كردم و به آمريكا مهاجرت كردم ، مادر پسر ، با آقايي كه دوست پسر الانش هست ، آشنا شد و كم كم ، پسر - كه طبق قانون بايد چهار روز هفته رو پيش مادرش سپري ميكرد ، ٧ روز هفته منزل ما موند و حتى ديگه شبها هم بمنزل مادر بي مسئوليتش نرفت .
من ماندم و همسرى كه ساعتهاى طولانى سر كار بود و يك نوجوان خشمگين كه هر كاري ... هر كارى از دستش بر آمد براي آزار من و بهم زدن ازدواجمان كرد.
بعضي از مطالب وب لاگم كه مربوط به پسر خوانده ام است رمزي است . اگر مايل بخوندن اونها هستين براي من بصورت خصوصي كامنت بزارين و مشخصات وب لاگ و ايميل خودتونو ذكر كنين .
در ضمن حتمت بنويسين كه از وب لاگ گيس گلابتون نازنين اومدين ، چون رمز مطالب من ، فقط مهصوص دوستان و خوانندگان قديمي ام هست .

سلام گیس گلابتون .
یک نوع مادر ناتنی هم وجود دارد که فرزند خوانده دارد (کودکانی که در پرورشگاه هستند) البته فکر میکنم به مبحث شما شاید ربطی ندارد.

سلام گیسو جان!
من هم یک مادر ناتنی هستم. سرپرست فرزند شوهرم نیستم.حتی تا بحال ندیده امش.چون همسرم هیچ تمایلی به ارتباط خانواده دومش با فرزندش نشان نمی دهد. شاید به دلیل طلاق سخت و پر تلاطمی که داشته یا تمایلش برای حفظ حد و مرز با خانواده همسر سابق...حتی زیاد در موردشان مایل به صحبت هم نیست.
برای من نامادری بودن غیابی هم سخت است. نگاههای معنی دارو پچ پچهای درگوشی فامیل همسرم که بگوش من هم می رسد. "این دختره که هم خوشگل بوده هم تحصیل کرده ...خانواده شم که خیلی عالین...چرا حاضر شده زن یه مرد مطلقه بشه؟" بعدشم حدسیات و شکیات و....

سلام گیسو جون جالبه که وقتی وارد سایت شما میشم انگار خونه پدری پا گذاشتم ... میتونم درد دل کنم و احساس تنهایی نکنم. من صرفا بخاطر عشق ازدواج کردم و یکهو با تمام سختیها خودم و همسرم رو تنها دیدم ... هیچکس ما رو یاری نکرد.. عروسی نگرفتیم یعنی اصلا مجالی برای مراسم نداشتیم با دو تا دختر خانه بخت رفتم و وقتی پسرم به دنیا اومد مسئولیت سه فرزند گردنم بود. ما برای هیچ کدام از اتفاقهای بزرگ و شیرین زندگیمون نتونستیم جشن بگیریم و من خیلی از این بابت غمگینم ... همیشه دغدغه بچه داری با من بود به غیر از شوهرم هیچ دستی برای کمک دراز نشد و حالا که بچه ها بزرگ شدن مادری رو دوست دارن که در کودکی رهایشان کرد. الان هم ازدواج کرده ولی دائما در حال تخریب ذهن دخترانش است که به جان من و شوهرم بیفتند... گاهی از خودم می پرسم بعضی ها چطور خود را مادر می دانند؟