اگر رفتارهای زیر را انجام دهیم، اجازه خواهیم داد که دیگران در منظومه زناشویی ما رخنه کنند. اگر این رفتارها را انجام بدهیم به دیگران اجازه دخالت در زندگی خود را خواهیم داد:
@ تحت تاثیر دیگران، برنامه مشترکمان را یکنفره تغییر دهیم.
برای مثال قرار است از چند نفر از دوستان در خانه پذیرایی کنیم. مادرمان اظهار نظر می کند که بهتر است خواهر و برادرمان را هم دعوت کنیم. ما بدون مشورت با همسر و به صلاحدید مادرمان، مهمانی دوستانه را به مهمانی فامیلی تبدیل می کنیم. ممکن است فکر کنید مهمانی مهمانی است دیگر. زحمت اصلی را هم خودتان می کشید. مطلب کوچکی است و نیاز به مشورت با همسرتان نیست. ولی همین داستان کوچک نشان می دهد شما هنوز دختر کوچولوی (یا پسر کوچولوی) مادرتان هستید و قدرت نه گفتن به او را ندارید و بسادگی فراموش می کنید که شریک زندگی تان کیست. و دیگری می آموزد که مهم تر از همسر شماست و تقاضاهایش هر روز بیشتر می شود.
@ وقتی باهم اختلاف داریم، دعوا را به خانواده های خود یا دوستان بکشانیم.
این کار دو اشکال اصلی دارد. اول اینکه نظرات سایرین، کارشناسانه نیست و بجای بهبود قضایا ممکن است به رابطه صدمه بزند. دوم اینکه تصویر بدی از همسرمان جلوی دیگران می سازیم. وقتی اختلاف داریم از فرد بی طرفی کمک بگیریم، مثل مشاور. اگر به مشاور دسترسی نداریم می توانیم از کتاب یا سمینار برای راهنمایی گرفتن استفاده کنیم.
@ درددل کردن با دوستان و آشنایان.
این کار بغض شما را بیشتر می کند و خود را حق بجانب تر می دانید. همچنین وجهه همسرتان را خراب می کند.
@ اجازه دهیم دیگران درباره همسرمان بدگویی کنند.
برای مثال خواهرمان در گوشی به ما بگوید چقدر شوهرت حرف می زندها! و ما حرف او را تایید کنیم. درحالیکه لازم است خیلی محکم و مودبانه بگوییم: "شوهر من خوش سر و زبان است. وقتی او حرف می زند من لذت می برم!" به عبارت دیگر همیشه بخاطر داشته باشیم که عزیزترین فرد برای ما کیست و قرار است هوای چه کسی را داشته باشیم.
بانوان گرامی! اگر این توصیه برای شما گران است، پس انتظار نداشته باشید همسرتان شما را روی سرش بگذرد و حلوا حلوا کند. ما با همان دست که می دهیم، با همان دست هم پس می گیریم. اگر ما اجازه می دهیم دیگران جلوی ما از همسرمان انتقاد کنند و با دیگران هم آواز می شویم، پس انتظار داشته باشیم که همسرمان پشت ما را خالی کند.
این توصیه ها دوطرفه است.
ادامه دارد...
