پیشترها در رابطه با مردان رفتار نادرستی داشتم و آنها اجازه می دادم با من مثل یک موجود بی ارزش رفتار کنند. در رابطه با همسرم قواعدی تازه وضع کرده ام. هر چند وقت یکبار این قواعد را می خوانم تا فراموشم نشود. خیال ندارم دوباره فرش زیر پای کسی شوم. می دانم شرط اول داشتن یک رابطه خوب، این است که خود را دوست داشته باشم، به خود احترام بگذارم و خود را ارزشمند بدانم. وگرنه کسی برایم تره هم خرد نخواهد کرد. وقتی من برای خودم ارزشی قائل نباشم، چرا دیگری باید مرا ارزشمند بداند؟

خواهش می کنم خواهش می کنم خواهش می کنم وقتی خواستگار دارید، همان جلسه اول- دوم به او نگویید که اول باید برویم پیش مشاور ازدواج تا ببینیم آیا برای هم مناسب هستیم یا خیر! این حرف برای آقایان مثل فحش خواهر و مادر است!

به نظر من برای انتخاب همسر ابتدا باید بدانید که چه می خواهید و به چه مواردی اهمیت می دهید. به اندازه کافی با همسر آینده خود رفت و آمد کنید. همانطور که پیش از این هم گفته ام، لازم است ظرف شش ماه، دست کم صد ساعت حضوری با هم مراوده داشته باشید. سپس حواستان را جمع کنید و اطلاعات را خوب حلاجی کنید. با همسر آینده تان حرف بزنید. مذاکره کنید. خواسته های خود را بیان کنید.

پیش از ازدواج خود را آدمی انعطاف پذیر، عاقل، صلح طلب و سهل گیر می دانستم. در محل کارم به خوش اخلاقی معروف بودم. هر وقت می شنیدم مرا خانم دکتر مهربونه صدا می کنند، قند در دلم آب می شد. شوهرم نیز مردی آرام، افتاده و مهربان است.

هر وقت خیلی از دست همسرتان عصبانی هستید، یک ورق کاغذ بردارید و روی یک طرف صفحه کاغذ نکات منفی او را بنویسید. حالا روی طرف دیگر کاغذ نکات مثبت او را بنویسید . ببینید آیا نکات مثبت همسرتان بیشتر است یا نکات منفی؟

بعد از شب هزار و یکم!!!

من آموختن الفبای زناشویی را از خود شما شروع می کنم، زیرا ما زنها به کیفیت رابطه حساس هستیم. مردها پوست کلفت تر از ما هستند. نه این که حساس نباشندها، بلکه به روی خود نمی آورند.همین که رابطه خیلی عذاب آور نباشد، برای آنها کافی است. کمی و کاستی آن را هم بیرون خانه با کار و دوستان و .... (نمی گویم چی!) برطرف می کنند.

مردها برای بهتر شدن روابط و و تحکیم روابط رومانتیک زناشویی پیش مشاور نمی آیند. این حرفها به نظرشان اراجیف می آید. از مردها انتظار نداشته باشید که زن باشند. آنها با ما تفاوت دارند و بخاطر همین تفاوت است که زن و مرد در کنار هم کامل می شوند.

بارها گفته ام که اصل اول خوشبختی این است که خود را دوست داشته باشیم و به خود احترام بگذاریم. تا عاشق خودتان نباشید، نمی توانید دیگران را با همه قلب خود دوست داشته باشید. تا برای خودتان احترام قائل نباشید، انتظار نداشته باشید که آدم های دیگر قدر شما را بدانند و به شما احترام بگذارند.

دو سه نسل پیش در ایران، مردی مقبول بود که کور و چلاق نبود و نان زن و بچه را به خانه می آورد. زنها انتظار شنیده شدن، درک شدن و نوازش های رومانتیک نداشتند. در آن دوران، زنی مقبول بود که سالی یک شکم می زایید و دیگ آبگوشتی را هم می زد. مردها انتظار همفکری و همکاری از زن نداشتند. این روزها توقع و انتظار ما از ازدواج بیش از اینهاست. قرن بیست و یکم است. هم انتظارات ما زنان از شوهرمان تغییر کرده است و هم خواسته های مردان متفاوت شده است.