با هول و هراس بیدار شدم. نفسم به شماره افتاده بود و قلبم تندتند می‌زد. ساختمان تکان خورده بود، اتاق تکان خورده بود، تختخواب بشدت تکان خورده بود، جوری که به بالا پرتاب شده بودم. آیا زمین لرزه آمده است؟

تعطیلات 17-15 آذر تعطیلات شیرینی بود. دو هفته قبل از آن من بیمار شده بودم. هفته قبل، آقای شوشو بیمار شده بود. وقتی نوبت به ولادت حضرت رسول رسید، خدا را شکر که هر دو سالم و سرحال بودیم.

تصمیم داشتیم امسال به آلمان برویم. من جد و آباد اینترنت را زیر و رو کردم تا توانستم بلیت هواپیمای امارات را با قیمت باورنکردنی و یک هتل خوب با قیمت مناسب را پیدا کنم. قرار بود بخش گرفتن ویزا را آقای شوشو انجام بدهد...

من معتاد به مطالعه هستم. دائم می‌خوانم. یادم هست یک بار خودم را در اتاقی حبس کرده بودم تا برای امتحان درس بخوانم. یک روزنامه کهنه به شیشه چسبانده بودند، بخش آگهی‌ها. من در پایان آن روز، علاوه بر درسی که خوانده بودم، آن روزنامه را 30-40 بار خوانده و آگهی‌ها را حفظ شده بودم...

این پست در مورد ماجراهای من و فیلم‌های خوب است که اخیراً دیده‌ام. من عاشق کتاب خواندن و تماشای فیلم هستم. هر روز کتاب می‌خوانم و تقریباً هر روز فیلم می‌بینم. من عاشق قصه هستم! یک دخترکوچولوی سه ساله درون من است که دوست دارد ...

از وقتی به رودهن آمده‌ام، تفریحاتم به مطالعه کتاب، دیدن فیلم و آشپزی محدود شده است. البته محدودیتی نیست چون همین سه تا دنیایی است برای خودش. در این پست و دو پست آینده خیال دارم در مورد این سه سرگرمی بنویسم.

سوتی های خنده دار من در کارگاه هدفگذاری

و فایل صوتی کارگاه (البته چند دقیقه اول آن)

به آقای شوشو گفتم:  من عاشق شروع مدرسه‌ها هستم. اگر الان بچه مدرسه‌ای بودم، کیف مدرسه‌ام را آماده کرده، لباس‌هایم را روی صندلی گذاشته بودم. حتی کفش‌های نو و تمیزم را کنار لباس‌هایم می‌گذاشتم. اگر می‌توانستم از همین الان لباس و کفش پوشیده و روبان به موها زده، کیفم را روی دوشم می‌انداختم و منتظر فرا رسیدن صبح می‌شدم. من عاشق بوی ماه مهر هستم...

چند وقته خاطره وبلاگ ننوشتم؟ از نظر خودم، صد سال! این روزها از بس دارم می‌نویسم، روزانه نگاری برای وبلاگ از یادم رفته است. الان نیمه شب است. معمولاً من این موقع دارم هفت تا پادشاه را خواب می‌بینم، ولی امشب خوابم نبرد. این دنده و آن دنده شدم. هی نفس عمیق کشیدم و فوت کردم بیرون، فایده نداشت. کله‌ام پر از روزانه نگاری است. دیدم اگر همین الان بنویسم، زودتر خوابم خواهد برد. خب... از کجا شروع کنم؟ از مرداد:

این بهترین سفر عمرم بود، رمانتیک‌ترین، آرام‌ترین و شادترین... امیدوارم تک تک شما عزیزان، چنین سفر خوشی را همراه با یار دلنوازتان، تجربه کنید. اگر قبلاً چنین سفر شیرین و عاشقانه‌ای را تجربه کرده‌اید، آرزو می‌کنم دوباره، سه باره و صدباره آن را تجربه کنید.